publicerad: 2015
konspiration
kon·spir·at·ion
substantiv
~en ~er • sammansvärjning, komplott
| Singular | |
|---|---|
| en konspiration | obestämd form |
| en konspirations | obestämd form genitiv |
| konspirationen | bestämd form |
| konspirationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| konspirationer | obestämd form |
| konspirationers | obestämd form genitiv |
| konspirationerna | bestämd form |
| konspirationernas | bestämd form genitiv |


