publicerad: 2015
kurva
kurva
substantiv
~n kurvor • vägkrök; båge; matematisk kroklinje – I sammansättn. kurv-.
| Singular | |
|---|---|
| en kurva | obestämd form |
| en kurvas | obestämd form genitiv |
| kurvan | bestämd form |
| kurvans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kurvor | obestämd form |
| kurvors | obestämd form genitiv |
| kurvorna | bestämd form |
| kurvornas | bestämd form genitiv |


