publicerad: 2015
kurvatur
kurv·at·ur
[‑u´r]
substantiv
~en ~er • krökning, buktighet
| Singular | |
|---|---|
| en kurvatur | obestämd form |
| en kurvaturs | obestämd form genitiv |
| kurvaturen | bestämd form |
| kurvaturens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kurvaturer | obestämd form |
| kurvaturers | obestämd form genitiv |
| kurvaturerna | bestämd form |
| kurvaturernas | bestämd form genitiv |


