publicerad: 2015
käkbrott
käk|brott
substantiv
~et; pl. ~ • till brott 3 käke
| Singular | |
|---|---|
| ett käkbrott | obestämd form |
| ett käkbrotts | obestämd form genitiv |
| käkbrottet | bestämd form |
| käkbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| käkbrott | obestämd form |
| käkbrotts | obestämd form genitiv |
| käkbrotten | bestämd form |
| käkbrottens | bestämd form genitiv |


