publicerad: 2015
normera
norm·era
verb
~de ~t • utgöra el. fastställa regel för, reglera: normera stavningen; en normerande ordbok
| Finita former | |
|---|---|
| normerar | presens aktiv |
| normeras | presens passiv |
| normerade | preteritum aktiv |
| normerades | preteritum passiv |
| normera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att normera | infinitiv aktiv |
| att normeras | infinitiv passiv |
| har/hade normerat | supinum aktiv |
| har/hade normerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| normerande | |
| Perfekt particip | |
| en normerad + substantiv | |
| ett normerat + substantiv | |
| den/det/de normerade + substantiv | |


