publicerad: 2015
ornamentik
orna·ment·ik
[‑i´k]
substantiv
~en • ornamentkonst; ornamentala prydnader
| Singular | |
|---|---|
| en ornamentik | obestämd form |
| en ornamentiks | obestämd form genitiv |
| ornamentiken | bestämd form |
| ornamentikens | bestämd form genitiv |


