publicerad: 2015
polisutbildning
pol·is|ut·bild·ning
substantiv
~en ~ar polis 1 utbildning
| Singular | |
|---|---|
| en polisutbildning | obestämd form |
| en polisutbildnings | obestämd form genitiv |
| polisutbildningen | bestämd form |
| polisutbildningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| polisutbildningar | obestämd form |
| polisutbildningars | obestämd form genitiv |
| polisutbildningarna | bestämd form |
| polisutbildningarnas | bestämd form genitiv |


