publicerad: 2015
polisutredning
pol·is|ut·red·ning
substantiv
~en ~ar polis 1 utredning
| Singular | |
|---|---|
| en polisutredning | obestämd form |
| en polisutrednings | obestämd form genitiv |
| polisutredningen | bestämd form |
| polisutredningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| polisutredningar | obestämd form |
| polisutredningars | obestämd form genitiv |
| polisutredningarna | bestämd form |
| polisutredningarnas | bestämd form genitiv |


