publicerad: 2015
priorat
pri·or·at
[‑a´t]
substantiv
~et; pl. ~ prior
| Singular | |
|---|---|
| ett priorat | obestämd form |
| ett priorats | obestämd form genitiv |
| prioratet | bestämd form |
| prioratets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| priorat | obestämd form |
| priorats | obestämd form genitiv |
| prioraten | bestämd form |
| prioratens | bestämd form genitiv |


