publicerad: 2015
proklamation
pro·klam·at·ion
substantiv
~en ~er • till proklamera 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en proklamation | obestämd form |
| en proklamations | obestämd form genitiv |
| proklamationen | bestämd form |
| proklamationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| proklamationer | obestämd form |
| proklamationers | obestämd form genitiv |
| proklamationerna | bestämd form |
| proklamationernas | bestämd form genitiv |


