publicerad: 2015
raggning
ragg·ning
substantiv
~en ~ar • ⟨vard.⟩ ragga
| Singular | |
|---|---|
| en raggning | obestämd form |
| en raggnings | obestämd form genitiv |
| raggningen | bestämd form |
| raggningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| raggningar | obestämd form |
| raggningars | obestämd form genitiv |
| raggningarna | bestämd form |
| raggningarnas | bestämd form genitiv |


