publicerad: 2015
rimma
rimma
verb
~de ~t 1 utgöra rim; bilda rim; bildl. passa, gå ihop: hans uttalande rimmar illa med hans tidigare löfte2 rimsalta: rimmat fläsk
| Finita former | |
|---|---|
| rimmar | presens aktiv |
| rimmas | presens passiv |
| rimmade | preteritum aktiv |
| rimmades | preteritum passiv |
| rimma | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att rimma | infinitiv aktiv |
| att rimmas | infinitiv passiv |
| har/hade rimmat | supinum aktiv |
| har/hade rimmats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| rimmande | |
| Perfekt particip | |
| en rimmad + substantiv | |
| ett rimmat + substantiv | |
| den/det/de rimmade + substantiv | |


