publicerad: 2015
ruggning
rugg·ning
substantiv
~en ~ar 1 till rugga 12 till rugga 2
| Singular | |
|---|---|
| en ruggning | obestämd form |
| en ruggnings | obestämd form genitiv |
| ruggningen | bestämd form |
| ruggningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ruggningar | obestämd form |
| ruggningars | obestämd form genitiv |
| ruggningarna | bestämd form |
| ruggningarnas | bestämd form genitiv |


