publicerad: 2015
runkning
runk·ning
substantiv
~en ~ar • till runka 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en runkning | obestämd form |
| en runknings | obestämd form genitiv |
| runkningen | bestämd form |
| runkningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| runkningar | obestämd form |
| runkningars | obestämd form genitiv |
| runkningarna | bestämd form |
| runkningarnas | bestämd form genitiv |


