publicerad: 2015
ryggmärgsprov
rygg·märgs|prov
substantiv
~et; pl. ~ el. ~er ryggmärg 2prov
| Singular | |
|---|---|
| ett ryggmärgsprov | obestämd form |
| ett ryggmärgsprovs | obestämd form genitiv |
| ryggmärgsprovet | bestämd form |
| ryggmärgsprovets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ryggmärgsprov (ryggmärgsprover) | obestämd form |
| ryggmärgsprovs (ryggmärgsprovers) | obestämd form genitiv |
| ryggmärgsproven (ryggmärgsproverna) | bestämd form |
| ryggmärgsprovens (ryggmärgsprovernas) | bestämd form genitiv |


