publicerad: 2015
rättarting
rätt·ar|ting
substantiv
~et; pl. ~ • räfst
| Singular | |
|---|---|
| ett rättarting | obestämd form |
| ett rättartings | obestämd form genitiv |
| rättartinget | bestämd form |
| rättartingets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rättarting | obestämd form |
| rättartings | obestämd form genitiv |
| rättartingen | bestämd form |
| rättartingens | bestämd form genitiv |


