publicerad: 2015
schatull
schatull
[∫atul´]
substantiv
~et; pl. ~ • skrin el. liten kista med fack
| Singular | |
|---|---|
| ett schatull | obestämd form |
| ett schatulls | obestämd form genitiv |
| schatullet | bestämd form |
| schatullets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| schatull | obestämd form |
| schatulls | obestämd form genitiv |
| schatullen | bestämd form |
| schatullens | bestämd form genitiv |


