publicerad: 2015
schavott
schav·ott
[‑åt´]
substantiv
~en ~er • mest i äldre tid: upphöjd ställning för avrättningar
| Singular | |
|---|---|
| en schavott | obestämd form |
| en schavotts | obestämd form genitiv |
| schavotten | bestämd form |
| schavottens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| schavotter | obestämd form |
| schavotters | obestämd form genitiv |
| schavotterna | bestämd form |
| schavotternas | bestämd form genitiv |


