publicerad: 2015
självhärskare
själv|härsk·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑härskarna • diktator
| Singular | |
|---|---|
| en självhärskare | obestämd form |
| en självhärskares | obestämd form genitiv |
| självhärskaren | bestämd form |
| självhärskarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| självhärskare | obestämd form |
| självhärskares | obestämd form genitiv |
| självhärskarna | bestämd form |
| självhärskarnas | bestämd form genitiv |


