publicerad: 2015
slafsa
1slafsa
substantiv
~n slafsor • ⟨vard.⟩ slafsig kvinna
| Singular | |
|---|---|
| en slafsa | obestämd form |
| en slafsas | obestämd form genitiv |
| slafsan | bestämd form |
| slafsans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| slafsor | obestämd form |
| slafsors | obestämd form genitiv |
| slafsorna | bestämd form |
| slafsornas | bestämd form genitiv |
2slafsa
verb
~de ~t • ⟨vard.⟩ söla
| Finita former | |
|---|---|
| slafsar | presens aktiv |
| slafsas | presens passiv |
| slafsade | preteritum aktiv |
| slafsades | preteritum passiv |
| slafsa | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att slafsa | infinitiv aktiv |
| att slafsas | infinitiv passiv |
| har/hade slafsat | supinum aktiv |
| har/hade slafsats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| slafsande | |
slafsa i sig
• han slafsade i sig glassenInfinita former att slafsa i sig infinitiv aktiv


