publicerad: 2015
slutförklaring
slut|för·klar·ing
substantiv
~en ~ar • till förklaring 1,2 1slut
| Singular | |
|---|---|
| en slutförklaring | obestämd form |
| en slutförklarings | obestämd form genitiv |
| slutförklaringen | bestämd form |
| slutförklaringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| slutförklaringar | obestämd form |
| slutförklaringars | obestämd form genitiv |
| slutförklaringarna | bestämd form |
| slutförklaringarnas | bestämd form genitiv |


