publicerad: 2015
stridbarhet
strid·bar·het
substantiv
~en • till stridbar 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en stridbarhet | obestämd form |
| en stridbarhets | obestämd form genitiv |
| stridbarheten | bestämd form |
| stridbarhetens | bestämd form genitiv |


