publicerad: 2015
synkning
synk·ning
substantiv
~en ~ar • ⟨vard.⟩ synka
| Singular | |
|---|---|
| en synkning | obestämd form |
| en synknings | obestämd form genitiv |
| synkningen | bestämd form |
| synkningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| synkningar | obestämd form |
| synkningars | obestämd form genitiv |
| synkningarna | bestämd form |
| synkningarnas | bestämd form genitiv |


