publicerad: 2015
tingshus
tings|hus
substantiv
~et; pl. ~ ting 2 hus 1
| Singular | |
|---|---|
| ett tingshus | obestämd form |
| ett tingshus | obestämd form genitiv |
| tingshuset | bestämd form |
| tingshusets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tingshus | obestämd form |
| tingshus | obestämd form genitiv |
| tingshusen | bestämd form |
| tingshusens | bestämd form genitiv |


