publicerad: 2015
turridning
tur|rid·ning
substantiv
~en ~ar • till 1tur 1 ridning
| Singular | |
|---|---|
| en turridning | obestämd form |
| en turridnings | obestämd form genitiv |
| turridningen | bestämd form |
| turridningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| turridningar | obestämd form |
| turridningars | obestämd form genitiv |
| turridningarna | bestämd form |
| turridningarnas | bestämd form genitiv |


