publicerad: 2015
turordning
tur|ordn·ing
substantiv
~en ~ar • till 1tur 3 och ordning 4
| Singular | |
|---|---|
| en turordning | obestämd form |
| en turordnings | obestämd form genitiv |
| turordningen | bestämd form |
| turordningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| turordningar | obestämd form |
| turordningars | obestämd form genitiv |
| turordningarna | bestämd form |
| turordningarnas | bestämd form genitiv |


