publicerad: 2015
upplåta
upp|låta
verb
‑lät, ‑låtit, ‑låten ‑låtet ‑låtna, pres. ‑låter • ställa till förfogande: upplåta mark; upplåta lägenheter
| Finita former | |
|---|---|
| upplåter | presens aktiv |
| upplåts (upplåtes) | presens passiv |
| upplät | preteritum aktiv |
| uppläts | preteritum passiv |
| upplåt | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att upplåta | infinitiv aktiv |
| att upplåtas | infinitiv passiv |
| har/hade upplåtit | supinum aktiv |
| har/hade upplåtits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| upplåtande | |
| Perfekt particip | |
| en upplåten + substantiv | |
| ett upplåtet + substantiv | |
| den/det/de upplåtna + substantiv | |


