publicerad: 2015
uppringare
upp|ring·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑ringarna • till ringa upp
| Singular | |
|---|---|
| en uppringare | obestämd form |
| en uppringares | obestämd form genitiv |
| uppringaren | bestämd form |
| uppringarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| uppringare | obestämd form |
| uppringares | obestämd form genitiv |
| uppringarna | bestämd form |
| uppringarnas | bestämd form genitiv |


