publicerad: 2015
uppringning
upp|ring·ning
substantiv
~en ~ar • till ringa upp
| Singular | |
|---|---|
| en uppringning | obestämd form |
| en uppringnings | obestämd form genitiv |
| uppringningen | bestämd form |
| uppringningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| uppringningar | obestämd form |
| uppringningars | obestämd form genitiv |
| uppringningarna | bestämd form |
| uppringningarnas | bestämd form genitiv |


