publicerad: 2015
urskiljning
ur|skilj·ning
substantiv
~en 1 avskiljande2 urskillning
| Singular | |
|---|---|
| en urskiljning | obestämd form |
| en urskiljnings | obestämd form genitiv |
| urskiljningen | bestämd form |
| urskiljningens | bestämd form genitiv |


