publicerad: 2015
vanställning
van|ställ·ning
substantiv
~en ~ar vanställa
| Singular | |
|---|---|
| en vanställning | obestämd form |
| en vanställnings | obestämd form genitiv |
| vanställningen | bestämd form |
| vanställningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vanställningar | obestämd form |
| vanställningars | obestämd form genitiv |
| vanställningarna | bestämd form |
| vanställningarnas | bestämd form genitiv |


