publicerad: 2015
verbalisering
verb·al·is·er·ing
substantiv
~en ~ar verbalisera
| Singular | |
|---|---|
| en verbalisering | obestämd form |
| en verbaliserings | obestämd form genitiv |
| verbaliseringen | bestämd form |
| verbaliseringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| verbaliseringar | obestämd form |
| verbaliseringars | obestämd form genitiv |
| verbaliseringarna | bestämd form |
| verbaliseringarnas | bestämd form genitiv |


