publicerad: 2015
vikingahövding
vik·inga|hövd·ing
substantiv
~en ~ar viking 1 hövding
Singular | |
---|---|
en vikingahövding | obestämd form |
en vikingahövdings | obestämd form genitiv |
vikingahövdingen | bestämd form |
vikingahövdingens | bestämd form genitiv |
Plural | |
vikingahövdingar | obestämd form |
vikingahövdingars | obestämd form genitiv |
vikingahövdingarna | bestämd form |
vikingahövdingarnas | bestämd form genitiv |