publicerad: 2015
vikingahövding
vik·inga|hövd·ing
substantiv
~en ~ar viking 1 hövding
| Singular | |
|---|---|
| en vikingahövding | obestämd form |
| en vikingahövdings | obestämd form genitiv |
| vikingahövdingen | bestämd form |
| vikingahövdingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vikingahövdingar | obestämd form |
| vikingahövdingars | obestämd form genitiv |
| vikingahövdingarna | bestämd form |
| vikingahövdingarnas | bestämd form genitiv |


