publicerad: 2015
vikingatåg
vik·inga|tåg
substantiv
~et; pl. ~ • till 1tåg 2 viking 1
| Singular | |
|---|---|
| ett vikingatåg | obestämd form |
| ett vikingatågs | obestämd form genitiv |
| vikingatåget | bestämd form |
| vikingatågets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vikingatåg | obestämd form |
| vikingatågs | obestämd form genitiv |
| vikingatågen | bestämd form |
| vikingatågens | bestämd form genitiv |


