publicerad: 2015
vinka
vinka
verb
~de ~t • röra armarna vanl. för att ge tecken; (inte ha mycket tid) att vinka på ⟨vard.⟩ till sitt förfogande
| Finita former | |
|---|---|
| vinkar | presens aktiv |
| vinkas | presens passiv |
| vinkade | preteritum aktiv |
| vinkades | preteritum passiv |
| vinka | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att vinka | infinitiv aktiv |
| att vinkas | infinitiv passiv |
| har/hade vinkat | supinum aktiv |
| har/hade vinkats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| vinkande | |
vinka av
• vinka till ngn till avskedInfinita former att vinka av infinitiv aktiv Presens particip avvinkande


