publicerad: 2015
våning
vån·ing
substantiv
~en ~ar 1 nivå i högt hus2 bostadslägenhet
| Singular | |
|---|---|
| en våning | obestämd form |
| en vånings | obestämd form genitiv |
| våningen | bestämd form |
| våningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| våningar | obestämd form |
| våningars | obestämd form genitiv |
| våningarna | bestämd form |
| våningarnas | bestämd form genitiv |


