publicerad: 2015
ärjning
ärj·ning
substantiv
~en • ⟨åld.⟩ ärja
| Singular | |
|---|---|
| en ärjning | obestämd form |
| en ärjnings | obestämd form genitiv |
| ärjningen | bestämd form |
| ärjningens | bestämd form genitiv |


