publicerad: 2015
argumentering
argu·ment·er·ing
substantiv
~en ~ar argumentera
| Singular | |
|---|---|
| en argumentering | obestämd form |
| en argumenterings | obestämd form genitiv |
| argumenteringen | bestämd form |
| argumenteringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| argumenteringar | obestämd form |
| argumenteringars | obestämd form genitiv |
| argumenteringarna | bestämd form |
| argumenteringarnas | bestämd form genitiv |


