publicerad: 2015
bekantskap
be·kant·skap
substantiv
~en ~er • närmare kännedom; personlig kontakt: stifta bekantskap med ngn/ngt; en trevlig bekantskap
Singular | |
---|---|
en bekantskap | obestämd form |
en bekantskaps | obestämd form genitiv |
bekantskapen | bestämd form |
bekantskapens | bestämd form genitiv |
Plural | |
bekantskaper | obestämd form |
bekantskapers | obestämd form genitiv |
bekantskaperna | bestämd form |
bekantskapernas | bestämd form genitiv |