publicerad: 2015
bemäktiga
be·mäkt·iga
verb
~de ~t • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| bemäktigar | presens aktiv |
| bemäktigade | preteritum aktiv |
| bemäktiga | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att bemäktiga | infinitiv aktiv |
| har/hade bemäktigat | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| bemäktigande | |
bemäktiga sig
• sätta sig i besittning av, tillägna sigOrdform(er) bemäktiga sig


