publicerad: 2015
benådning
be·nåd·ning
substantiv
~en ~ar benåda
| Singular | |
|---|---|
| en benådning | obestämd form |
| en benådnings | obestämd form genitiv |
| benådningen | bestämd form |
| benådningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| benådningar | obestämd form |
| benådningars | obestämd form genitiv |
| benådningarna | bestämd form |
| benådningarnas | bestämd form genitiv |


