publicerad: 2015
förhållningssätt
för·håll·nings|sätt
substantiv
~et; pl. ~ • till förhålla sig 1 förhållning sätt 1
| Singular | |
|---|---|
| ett förhållningssätt | obestämd form |
| ett förhållningssätts | obestämd form genitiv |
| förhållningssättet | bestämd form |
| förhållningssättets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förhållningssätt | obestämd form |
| förhållningssätts | obestämd form genitiv |
| förhållningssätten | bestämd form |
| förhållningssättens | bestämd form genitiv |


