publicerad: 2015
högvinter
hög|vinter
substantiv
~n ‑vintrar • till 1hög 3 vinter
| Singular | |
|---|---|
| en högvinter | obestämd form |
| en högvinters | obestämd form genitiv |
| högvintern | bestämd form |
| högvinterns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| högvintrar | obestämd form |
| högvintrars | obestämd form genitiv |
| högvintrarna | bestämd form |
| högvintrarnas | bestämd form genitiv |


