publicerad: 2015
harangering
har·ang·er·ing
substantiv
~en ~ar harangera
| Singular | |
|---|---|
| en harangering | obestämd form |
| en harangerings | obestämd form genitiv |
| harangeringen | bestämd form |
| harangeringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| harangeringar | obestämd form |
| harangeringars | obestämd form genitiv |
| harangeringarna | bestämd form |
| harangeringarnas | bestämd form genitiv |


