publicerad: 2015
harmonik
harm·on·ik
[‑i´k]
substantiv
~en • ⟨mus.⟩ harmonisk gestaltning
| Singular | |
|---|---|
| en harmonik | obestämd form |
| en harmoniks | obestämd form genitiv |
| harmoniken | bestämd form |
| harmonikens | bestämd form genitiv |


