publicerad: 2015
kolbrytning
kol|bryt·ning
substantiv
~en • till brytning 3 1kol
| Singular | |
|---|---|
| en kolbrytning | obestämd form |
| en kolbrytnings | obestämd form genitiv |
| kolbrytningen | bestämd form |
| kolbrytningens | bestämd form genitiv |


