publicerad: 2015
konjunktion
kon·junkt·ion
substantiv
~en ~er 1 en typ av bindeord t.ex. och, men2 tillfälle när två himlakroppar syns nära varandra på himlen
| Singular | |
|---|---|
| en konjunktion | obestämd form |
| en konjunktions | obestämd form genitiv |
| konjunktionen | bestämd form |
| konjunktionens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| konjunktioner | obestämd form |
| konjunktioners | obestämd form genitiv |
| konjunktionerna | bestämd form |
| konjunktionernas | bestämd form genitiv |


