publicerad: 2015
koordinationsrubbning
ko·ord·in·at·ions|rubb·ning
substantiv
~en ~ar koordination rubbning 1
| Singular | |
|---|---|
| en koordinationsrubbning | obestämd form |
| en koordinationsrubbnings | obestämd form genitiv |
| koordinationsrubbningen | bestämd form |
| koordinationsrubbningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| koordinationsrubbningar | obestämd form |
| koordinationsrubbningars | obestämd form genitiv |
| koordinationsrubbningarna | bestämd form |
| koordinationsrubbningarnas | bestämd form genitiv |


