publicerad: 2015
krängning
kräng·ning
substantiv
~en ~ar • till kränga 1,2,3
| Singular | |
|---|---|
| en krängning | obestämd form |
| en krängnings | obestämd form genitiv |
| krängningen | bestämd form |
| krängningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| krängningar | obestämd form |
| krängningars | obestämd form genitiv |
| krängningarna | bestämd form |
| krängningarnas | bestämd form genitiv |


