publicerad: 2015
marinmålare
mar·in|mål·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑målarna • till 2marin 2 måla
| Singular | |
|---|---|
| en marinmålare | obestämd form |
| en marinmålares | obestämd form genitiv |
| marinmålaren | bestämd form |
| marinmålarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| marinmålare | obestämd form |
| marinmålares | obestämd form genitiv |
| marinmålarna | bestämd form |
| marinmålarnas | bestämd form genitiv |


